korang still dok ngan parents...keje penat, slalu blk lmbt (pkol 11 mlm & ke atas) & parents korang sgt x suke ngan keadaan tu...tp, sbb dorang taw tu tentang mase dpn korang, dorang kene bersabar & tahan je perasaan risau & x puas ati...satu hari, korang ckp ngan dorang yg korang mungkin x perlu blk lmbt lg...parents korang pn sgt hepi & lega kerane x perlu risau tentang keselamatan anak dare mereka lg...mlm pertame yg korang sepatutnye blk awal, tetibe korang bitaw dorang yg korang kene tolong kwn nk pindah rumah...umah kwn korang tu plak sgt la jauhnye dr umah korang (err..anggap la cam putrajaya ke selayang)...oleh kerane parents korang still boleh sabar lg, dorang pn kate ok....tp bile jarum jam dh menjangkau pkol 11 lebey, dorang dh start risau blk...bile dorang call, korang ngan cool nye bitaw yg korang pn tataw lg boley siap angkut brg pkol bape...pkol 1 ke..pkol 2 ke...~
(hint: korang taw parents korang x suke korang blk lmbt sbb keje, tp dorang kene sabar sbb x leh wat ape...dan dgn pengetahuan tu, korang still wat mende yg same, tp sbb "kene tolong kawan")
korang rase, ape perasaan parents korang mase tu? patut ke x situasi ni berlaku? ye..mmg kawan penting...tp lg penting drp parents ke? patut ke kite sakitkn ati parents kite semate2 nk tolong kawan? macam mane plak perasaan korang kalo denga parents ckp dorang kecik ati sgt2 ngan korang?
so...adekah anda rase:
- situasi ni sgt biase n xde ape pn...parents mmg suke mengongkong idop anak2...kite mesti la tolong kwn tu...kesian die...die kn nk pindah
- parents ade hak utk rase risau so kite sebagai anak x patut wat dorang camtu...kalo nk tolong kwn pn, xkn la smpai tgh mlm kn...tanggung jawab sebagai kwn nk tunai, tp tanggung jawab sebagai anak?
p/s: sile jwb ngan jujur...xnk jwb kt aku pn xpe...jwb dlm ati je